Pompoen vangt eend

Hoe vang je in het wild een dier of een mens? Daar zijn slimme trucjes voor. Valkuilen en vermommingen werken goed.

Valkuilen maakten de mensen in de oertijd al. Een grote, diepe kuil, takken erover en dan stil in de bosjes wachten tot er een suffe mammoet langskwam. Een mammoet in de valkuil en het was dagenlang feest. Je had een berg vlees om te eten. Huiden voor kleren en tenten. Slagtanden om als tentstok te gebruiken.
Ook Indianen hadden een truc met een kuil. In die kuil ging een indiaan zitten. Boven op de kuil werden takken gelegd en op die takken lag een dood konijn. De indiaan hoopte dat daar een grote vogel op afkwam. Hij wilde een lekkere vogelbout. Ging zo’n vogel bij het konijn zitten, dan greep de indiaan hem bij zijn poten en trok het hele beest dwars door de takken. Hebbes! 

Vermommingen doen het ook goed. Sommige volksstammen vangen eenden door zich als pompoen te vermommen. Eerst laten ze in het meer een paar grote uitgeholde pompoenen dobberen. De eenden raken snel gewend aan die gele dingen. Ze zien geen gevaar. De eendenjager zwemt dan onder water naar zo’n holle pompoen. Hij steekt zijn hoofd precies in de holte. In de pompoen zitten twee kijkgaatjes. Zodra er een eend langs zwemt, trekt de jager hem aan z’n poten onder water. Tijd om te kwaken heeft de eend niet. Stuk voor stuk gaan alle eenden koppie onder. Gevangen door een pompoen. ’s Avonds hangen ze geroosterd boven een vuurtje. 

Ook dieren vermommen zich. Krokodillen lijken op een drijvende boomstam. De zeekrokodil is de grootste van allemaal. Mensen zijn er als de dood voor. Ben je aan het pootje baden, blijkt die boomstam opeens een enorme bek te hebben!  
Een dier dat echte valkuilen maakt is de mierenleeuw. Een piepklein beestje met een grote bek. Hij maakt zijn valkuil als een trechtertje in het zand. Op de bodem graaft de mierenleeuw zich in en wacht. Als er een mier langs zijn kuiltje wandelt, glijden zandkorrels naar beneden. Aha een mier! denkt de mierenleeuw. Hij schiet wat korrels zand naar de mier. Het zand begint te glijden en de mier glijdt mee het kuiltje in. Precies in de bek van de mierenleeuw. Hap zegt-ie.

Dus of het nu een mens is, een krokodil of een ander dier… slimme trucjes om eten te vangen kennen ze allemaal.  

Ditte Merle

Tekening van Alex de Wolf uit Het boerenbeestenboek.